Rozwój polskiej kultury w XIX i XX wieku był kluczowym elementem walki o zachowanie tożsamości narodowej podczas zaborów.
- Rozwój polskiej kultury XIX i XX wieku koncentrował się głównie w Galicji, gdzie autonomia umożliwiła funkcjonowanie polskiego szkolnictwa i instytucji kulturalnych
- Praca organiczna w polskim pozytywizmie stała się głównym nurtem działalności społecznej po powstaniu styczniowym, zastępując ideały romantyczne
- Henryk Sienkiewicz historia i literatura odegrały kluczową rolę w kształtowaniu świadomości narodowej poprzez powieści historyczne
- Młoda Polska przyniosła nowe tendencje artystyczne, łącząc modernizm z elementami neoromantycznymi
- Rozwój kultury masowej na przełomie wieków demokratyzował dostęp do dóbr kulturalnych