Klasycyzm i narodziny romantyzmu
Klasycyzm to kierunek, który rządził początkiem XIX wieku. Czerpał inspiracje z antyku i filozofii oświeceniowej, stawiając na prostotę, harmonię i umiar. Wśród literatów warto zapamiętać Goethego i Schillera, którzy choć tworzyli w duchu klasycystycznym, stali się później prekursorami romantyzmu.
W malarstwie klasycystycznym zasłynęli Jacques-Louis David, który w swoich dziełach wyrażał poglądy polityczne, oraz Jean-Auguste-Dominique Ingres, specjalizujący się w aktach i portretach. Z kolei rzeźbę reprezentowali Antonio Canova (twórca "Trzech Gracji") i Bertel Thorvaldsen, autor pomnika księcia Józefa Poniatowskiego.
Romantyzm pojawił się jako reakcja na gwałtowne zmiany społeczne i polityczne wywołane rewolucją francuską i industrializacją. Romantycy buntowali się przeciwko ustalonym zasadom, kierując się w stronę duchowości, emocji i wyobraźni. Inspirowali się ludowością, średniowieczem i naturą, wysoko ceniąc indywidualizm i wolność.
💡 Pamiętaj, że przejście od klasycyzmu do romantyzmu nie było nagłe - wielu twórców działało na pograniczu tych epok, a niektórzy, jak Goethe, tworzyli dzieła w obu stylach!
Literatura romantyczna wprowadziła nowy typ bohatera - samotnika i wrażliwca, jak w "Cierpieniach młodego Wertera" Goethego. Wśród ważnych dramatopisarzy tego okresu znaleźli się Heinrich Heine, Victor Hugo i George Byron, a powieści dzieliły się na historyczne (Walter Scott), gotyckie (Horace Walpole) i realistyczne (Balzac, Stendhal, Dickens).