Babilończycy i Asyryjczycy
Na przełomie III i II tysiąclecia p.n.e. ważnym miastem stał się Babilon, położony nad Eufratem. Na początku XVIII w. p.n.e. władzę w nim objął Hammurabi, który podbił większość Mezopotamii. Od jego imienia nazwano też słynny Kodeks Hammurabiego.
Kodeks Hammurabiego opierał się na prawie talionu - zasadzie "oko za oko, ząb za ząb". Oznaczało to, że kara powinna być równa popełnionemu przestępstwu. Tekst kodeksu został wykuty na kamiennej steli, która przedstawia władcę stojącego przed bogiem słońca i sprawiedliwości.
W VII-VI w. p.n.e. powstało państwo nowobabilońskie, które osiągnęło szczyt potęgi za panowania Nabuchodonozora II. W tym samym okresie na północy Mezopotamii rozwijała się Asyria, której centrum było miasto Aszur. W VII w. p.n.e. Asyryjczycy stworzyli ogromne imperium obejmujące Mezopotamię, Palestynę, Elam, Syrię i nawet Egipt!
Ciekawostka: Stela Hammurabiego to jeden z najważniejszych zabytków starożytnej Mezopotamii. Zawiera około 300 praw regulujących różne dziedziny życia - od handlu, przez rolnictwo, po zasady zawierania małżeństw.