Babilonia i jej wpływ na Mezopotamię
Babilonia to jedno z najważniejszych miast starożytnej Mezopotamii, położone nad rzeką Eufrat. Swój złoty wiek przeżywała podczas panowania króla Hammurabiego w XVIII wieku p.n.e. Ten wybitny władca nie tylko uregulował sytuację wewnętrzną kraju, ale również rozpoczął ekspansję terytorialną państwa.
Największym osiągnięciem Hammurabiego był słynny Kodeks Hammurabiego - pierwszy zbiór praw i przepisów regulujących życie społeczne. Zawierał on m.in. zasadę "oko za oko, ząb za ząb", znaną również jako prawo talionu. Ten kodeks jest dowodem zaawansowanego systemu prawnego, jaki funkcjonował w tamtych czasach.
Kolejny okres rozkwitu Babilonii przypadł na czasy Nabuchodonozora II 605−562p.n.e.. Społeczeństwo babilońskie miało wyraźną strukturę warstwową: na szczycie znajdowała się warstwa panująca, poniżej ludność wolna, a na samym dole niewolnicy.
Ciekawostka: Babilończycy byli bardzo religijni! Ich wierzenia miały charakter politeistyczny, z wieloma lokalnymi bóstwami takimi jak Isztar, Marduk czy Aszur. Wierzyli również w życie pozagrobowe, co wpływało na ich codzienne praktyki religijne.