Wojna obronna Polski w 1939 roku
Wojna błyskawiczna to nowa niemiecka taktyka, która zmieniła sposób prowadzenia wojen. Niemcy nie atakowali całej linii frontu, ale wybrane odcinki - przebijali obronę czołgami wspieranymi przez lotnictwo, a potem szybko wjeżdżali ciężarówkami w głąb kraju.
Polski plan obrony zakładał obronę całej zachodniej granicy (aż 1700 km!) i oczekiwanie na pomoc od sojuszników z Zachodu. Stefan Starzyński, polski żołnierz i polityk, planował stopniowe wycofywanie się za Wisłę.
Bitwy graniczne rozpoczęły się 1 września - to słynna bitwa pod Mokrą, heroiczna obrona poczty w Gdańsku i tygodniowe walki o Westerplatte. Polscy żołnierze pokazali niesamowitą odwagę mimo przewagi wroga.
Po przełamaniu granicy toczyły się działania obronne w głębi kraju - bitwa pod Bzurą 9−22wrzesˊnia i pod Wizną 7−10wrzesˊnia. Sytuacja stała się beznadziejna po wkroczeniu armii czerwonej 17 września.
💡 Pamiętaj: Polska musiała walczyć jednocześnie z Niemcami i Sowietami - to było praktycznie niemożliwe do wygrania.
Ostatnie bitwy to obrona Warszawy 8−28wrzesˊnia i bitwa pod Kockiem 2−6pazˊdziernika1939, która zakończyła polską kampanię obronną.