Droga Napoleona do władzy
Pokój w Campo Formio (1797) zakończył zmagania Francji z I koalicją. Francja przejęła znaczne terytoria we Włoszech, tworząc tzw. republiki siostrzane - zależne państwa o ustroju podobnym do francuskiego.
Aby pokonać ostatniego przeciwnika - Wielką Brytanię, Napoleon zaplanował kampanię egipską. Mimo zwycięstwa nad Egiptem w bitwie pod piramidami (1798), brytyjska flota zniszczyła francuskie okręty, odcinając armię od zaopatrzenia. Napoleon, widząc trudną sytuację, wrócił do Francji w 1799 roku.
Tymczasem powstała II koalicja antyfrancuska (Wielka Brytania, Austria, Rosja, Turcja, Neapol i Sardynia), która odnosiła zwycięstwa nad Francją. W kraju narastało niezadowolenie z korupcji i nieudolności dyrektoriatu. 9 listopada 1799 roku (18 brumaire'a) Napoleon przeprowadził zamach stanu. Zmusił dyrektorów do rezygnacji i rozproszył Radę Pięciuset przy pomocy wojska.
Na mocy konstytucji roku VIII powstał trzyosobowy konsulat, ale faktyczna władza znalazła się w rękach Napoleona jako I konsula. Mógł on zgłaszać projekty ustaw, miał pełnię władzy wykonawczej i wpływ na sądownictwo. Pozostali konsulowie pełnili tylko funkcje doradcze. Tak rozpoczął się okres dyktatorskich rządów Napoleona, choć początkowo zachowywano pozory republikańskie.
Ciekawostka: Zamach stanu z 18 brumaire'a uznaje się za symboliczny koniec Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Napoleon potrafił wykorzystać niezadowolenie społeczne i swoją popularność, by przejąć pełnię władzy.