Wojny i koronacja Bolesława Chrobrego
W 999 roku św. Wojciech został ogłoszony świętym i patronem Polski, co umocniło pozycję młodego państwa. Po śmierci przychylnego Polsce Ottona III, tron cesarski objął Henryk II, z którym Bolesław toczył długotrwałe wojny polsko-niemieckie w latach 1004-1018.
Konflikt zakończył się podpisaniem pokoju w Budziszynie w 1018 roku. Na jego mocy Bolesław Chrobry zyskał Milsko i Łużyce, a co najważniejsze - stał się władcą w pełni niezależnym od cesarstwa. Ten sukces dyplomatyczny otworzył drogę do kolejnego wielkiego osiągnięcia.
Po śmierci Henryka II, Bolesław doprowadził do swojej koronacji w 1025 roku, zostając pierwszym królem Polski. Niestety, zmarł zaledwie dwa miesiące później. Państwo stworzone przez Chrobrego określa się mianem monarchii patrymonialnej - władca traktował je jako swoją osobistą własność.
Warto zapamiętać: Koronacja Bolesława Chrobrego w 1025 roku była dowodem pełnej suwerenności Polski i zwieńczeniem jego politycznych starań o międzynarodowe uznanie państwa polskiego.