"Państwo bez stosów" - różne wyznania w dawnej Polsce
W XVI wieku Polska była naprawdę wyjątkowa! Gdy w innych krajach Europy innowierców (osoby o innej wierze) palono na stosach, u nas panowała tolerancja religijna. Oznaczała ona wolność wyznania i poszanowanie cudzych poglądów religijnych.
W 1573 roku uchwalono akt konfederacji warszawskiej, który oficjalnie wprowadził wolność wyznania w Polsce. To był przełomowy moment - nasz kraj stał się bezpieczną przystanią dla ludzi różnych religii.
W Rzeczypospolitej Obojga Narodów mieszkały różne grupy wyznaniowe. Polacy byli głównie katolikami, choć w XVI wieku wielu przeszło na kalwinizm. Niemcy wyznawali luteranizm i mieszkali przede wszystkim w dużych miastach. Litwini to przeważnie katolicy, ale żyli wśród nich też prawosławni i kalwiniści.
Żydzi praktykowali judaizm, posługiwali się językiem jidysz i pielęgnowali własną kulturę. Rusini zamieszkiwali południowo-wschodnie tereny i byli wyznawcami prawosławia, posługując się językiem ruskim.
Ciekawostka: Polska była nazywana "państwem bez stosów", bo nie prześladowała ludzi za ich wiarę!