Od generała do konsula
Napoleon zaczynał jako utalentowany wojskowy, który wyróżniał się zdolnościami matematycznymi. Jego kariera nabrała rozpędu w 1795 roku, gdy stłumił powstanie rojalistów w Paryżu. Prawdziwy przełom przyniosła mu jednak zwycięska kampania włoska (1796-1797), która zakończyła działania I koalicji antyfrancuskiej.
Traktat pokojowy z Austrią w Campo Formo (1797) przyniósł Francji nowe terytoria, w tym Niderlandy Austriackie. Napoleon utworzył też "siostrzane republiki" - Cisalpińską i Liguryjską, a Republika Wenecka przestała istnieć, podzielona między Austrię i Republikę Cisalpińską.
Wyprawa do Egiptu (1798) miała umocnić francuskie wpływy na Bliskim Wschodzie i zagrozić interesom brytyjskim. Mimo zwycięstwa w bitwie pod piramidami, klęska floty pod Abukirem odcięła wojska francuskie, a Napoleon wrócił do kraju, zostawiając swoje oddziały. Wykorzystując kryzys polityczny we Francji, przeprowadził zamach stanu 18 brumaire'a (9 listopada 1799), przejmując władzę jako jeden z trzech konsulów.
💡 Dlaczego Napoleon porzucił swoją armię w Egipcie? Ponieważ wiedział, że we Francji trwa kryzys polityczny, który stwarza doskonałą okazję do przejęcia władzy!
Jako Pierwszy Konsul (wybierany na 10 lat) Napoleon wprowadził liczne reformy: złagodził represje, ogłosił amnestię, ukrócił korupcję, ustabilizował finanse państwowe i unowocześnił system edukacji, wprowadzając obowiązkową szkołę podstawową. Znormalizował też stosunki z kościołem poprzez zawarcie konkordatu. Jednocześnie wprowadził cenzurę i tajną policję, umacniając swoją pozycję.
Najtrwalszym dziedzictwem tego okresu był kodeks cywilny z 1804 roku, który ugruntował zdobycze rewolucji: likwidację feudalizmu, nietykalność własności prywatnej, swobody gospodarcze i równość wobec prawa. W tym samym czasie Napoleon pokonał II koalicję w bitwie pod Marengo (1800), umacniając swoją pozycję militarną.