Wojny Punickie
Pierwsza wojna punicka 264−241p.n.e. wybuchła z powodu rosnącej rywalizacji między Rzymem a Kartaginą o kontrolę nad Sycylią. Choć Rzym miał silną armię lądową, brakowało mu floty. Kartagina była potęgą morską, ale jej wojska lądowe były słabsze.
Rzymianie pokazali swoją determinację, budując od podstaw potężną flotę. Po serii zwycięskich bitew morskich w 241 p.n.e. podpisano traktat pokojowy, na mocy którego Kartagina musiała zapłacić 100 ton srebra, oddać swoją flotę oraz zrzec się Sycylii na rzecz Rzymu.
Druga wojna punicka 218−201p.n.e. rozpoczęła się, gdy kartagiński wódz Hannibal zaatakował sprzymierzone z Rzymem miasto Sagunt. Hannibal zaskoczył Rzymian, przeprowadzając swoje wojska wraz ze słoniami przez Alpy. Odniósł spektakularne zwycięstwa nad Rzymianami nad jeziorem Trazymeńskim i pod Kannami (216 p.n.e.), jednak ostatecznie został pokonany w bitwie pod Zamą w 202 p.n.e.
Ciekawostka! Katon Starszy, rzymski polityk, kończył każde swoje przemówienie w senacie słowami "Poza tym sądzę, że Kartaginę należy zniszczyć". Jego życzenie spełniło się podczas trzeciej wojny punickiej 149−146p.n.e., gdy Rzymianie ostatecznie zdobyli i zniszczyli Kartaginę.