Charakterystyka epok prehistorycznych

Prehistoria obejmuje okres pradziejów ludzkości do czasu poznania pisma i powstania źródeł pisanych. Dzieli się na dwie główne epoki: paleolit i neolit.

Definicja: Paleolit to starsza epoka kamienia łupanego, obejmująca okres od około 1 mln do 8 tys. lat p.n.e.

Paleolit charakteryzował się koczowniczym trybem życia ludzi pierwotnych. Przemieszczali się oni w niewielkich grupach w poszukiwaniu pożywienia. Posługiwali się prymitywnymi narzędziami z drewna i kamienia.

Highlight: W paleolicie wynaleziono ogień, pojawiło się malowidło naskalne i zaczęto stosować pochówek zmarłych.

Neolit, czyli młodsza epoka kamienia, przyniósł rewolucyjne zmiany w życiu ludzi. Osiedlili się oni na stałe, zaczęli uprawiać rolę i udomowili zwierzęta. Mieszkali w domach z gliny, kamienia lub drewna.

Vocabulary: Rewolucja neolityczna to proces przejścia od koczowniczego do osiadłego trybu życia oraz od łowiectwa i zbieractwa do rolnictwa i hodowli.

Gospodarka w okresie prehistorii miała charakter zorganizowany i naturalny. Opierała się na wymianie barterowej - ludzie wymieniali się produktami swojej pracy.

Example: Pięściak to narzędzie z epoki paleolitu uzyskiwane z kamienia, któremu obłupywano brzegi.