Początki i główne nurty reformacji
Reformacja rozpoczęła się 31 października 1517 roku, gdy Marcin Luter przybił na drzwiach uniwersytetu w Wittenberdze 95 tez krytykujących praktyki Kościoła. Powody jej wybuchu były liczne: symonia (kupczenie godnościami kościelnymi), nepotyzm, nikolaizm, bogacenie się Kościoła oraz świecki styl życia duchownych.
Luteranizm, jako pierwszy nurt reformacji, wprowadził rewolucyjne zmiany. Jego główne założenia to: Pismo Święte jako jedyne źródło wiary, odrzucenie kultu świętych i obrazów, oraz przekonanie, że do zbawienia wystarczy głęboka wiara i żal za grzechy. Luter sprzeciwiał się również funkcji papieża i postulował sekularyzację dóbr kościelnych.
Kalwinizm, kolejny ważny nurt reformacyjny, opierał się na zasadzie "Módl się i pracuj", wprowadzał surowe kary i uznawał istnienie duchowieństwa, ale bez władzy papieża. Anglikanizm natomiast powstał, gdy król Henryk VIII, chcąc unieważnić małżeństwo, odłączył się od Kościoła katolickiego poprzez Akt o Supremacji w 1543 roku.
Warto wiedzieć: Konflikt religijny w Europie próbowano rozwiązać w 1555 roku poprzez pokój w Augsburgu, który wprowadził zasadę "czyj kraj, tego religia" (cuius regio, eius religio).