Rosja w XVIII w. - początki mocarstwa
XVIII wiek to czas, kiedy Rosja stała się jednym z najważniejszych krajów Europy. Wszystko zaczęło się od wprowadzenia absolutyzmu, czyli systemu, w którym władca ma nieograniczoną władzę nad całym państwem.
Absolutyzm oświecony miał charakterystyczne cechy, które można łatwo zapamiętać. Władcy tego okresu skupiali się na rozwoju armii, oświaty i gospodarki. Jednocześnie starali się ograniczyć wpływy Kościoła i wzmocnić swoją pozycję.
Piotr Wielki (1682-1725) był prawdziwym rewolucjonistą na tronie. Przeniósł stolicę do nowego miasta - Petersburga, które miało pokazać nowoczesne oblicze Rosji. Jego reformy wojskowe wprowadziły regularne pobory i długoletnią służbę wojskową, tworząc silną flotę.
Reformy gospodarcze Piotra podzieliły kraj na gubernie i wprowadziły system, w którym każdy szlachcic musiał wybrać karierę - urzędniczą, wojskową lub dworską. Powstały też nowoczesne ministerstwa zwane kolegiami oraz Senat Rządzący.
Ciekawostka: Piotr Wielki wprowadził nawet podatek... od brody! Mężczyźni, którzy chcieli ją nosić, musieli za to płacić.
Wojna Północna (1700-1721) była kluczowym momentem dla Rosji. Po zwycięstwie nad Szwecją kraj zyskał dostęp do Bałtyku i tereny obecnej Estonii oraz Łotwy. To definitywnie utwierdziło pozycję Rosji jako mocarstwa.
Katarzyna II kontynuowała dzieło Piotra, umacniając absolutyzm i zyskując poparcie szlachty. Za jej rządów Rosję nazywano "trzecim Rzymem", a chłopstwo zostało całkowicie podporządkowane państwu.