Zjednoczenie Włoch i Niemiec oraz przyczyny kolonializmu
Zjednoczenie Włoch przebiegało w czterech etapach (1859-1870). Zaczęło się od zwycięstwa Piemontu i Francji nad Austrią pod Solferino w 1859 r. Przełomowa była wyprawa tysiąca zorganizowana przez Garibaldiego w 1860 r., po której powstało zjednoczone Królestwo Włoch. Proces zakończył się zajęciem Rzymu w 1870 r., który stał się stolicą państwa.
Niemcy zjednoczyły się po trzech zwycięskich wojnach Prus. Najpierw była wojna z Danią o Szlezwik i Holsztyn (1864), następnie wojna z Austrią (1866), która doprowadziła do utworzenia Związku Północnoniemieckiego. Ostatecznie po wojnie z Francją w 1871 r. powstało Cesarstwo Niemieckie.
Głównymi postaciami tych procesów byli Wiktor Emanuel II (król Piemontu), Kamil Cavour (premier Piemontu) oraz Otto von Bismarck (premier Prus i kanclerz Niemiec).
Kolonializm w XIX wieku miał kilka ważnych przyczyn. Europa potrzebowała surowców i nowych rynków zbytu dla swoich produktów. Państwa europejskie kierowały się też ambicjami mocarstwowymi, wykorzystując przewagę technologiczną zdobytą dzięki rewolucji przemysłowej. Ważną rolę odgrywało też poczucie "misji cywilizacyjnej" i chęć szerzenia chrześcijaństwa.
💡 Ciekawostka: Państwa kolonialne tworzyły różne formy zależności - od pełnego podporządkowania (protektoraty), przez uzależnienie ekonomiczne (półkolonie), aż po względną niezależność (dominia).