Położenie geograficzne Starożytnych Chin
Cywilizacja chińska powstała nad rzeką w izolacji, chroniona naturalnymi granicami, takimi jak morza, góry i rzeki. W dolinach wielkich rzek rozwijało się rolnictwo, a sprzyjała temu sieć zbudowanych tam kanałów. Ponadto, prowadzono hodowlę zwierząt, jedwabników (z których wytwarzano jedwab) i inne działalności gospodarcze.
Powstanie i struktura państwa chińskiego
Państwo chińskie powstało w XVI-XI w. p.n.e. Władzę sprawował w nim absolutny cesarz, a mieszkańcy byli podzieleni na cztery grupy społeczne: szlachtę, rzemieślników, kupców i rolników.
Osiągnięcia starożytnych Chin
Chinżycy osiągnęli wiele przełomowych wynalazków, takich jak wynalezienie papieru, prochu strzelniczego, ruchomej czcionki (umożliwiającej druk), pisma i metalowego pługa do rolnictwa. Ponadto, odkryli właściwości magnesu, co wykorzystali między innymi w kompasie. Produkcja porcelany, rozwój matematyki, medycyny oraz astronomii to także ważne osiągnięcia starożytnych Chin.
Terakotowa armia i Wielki Mur
Po śmierci pierwszego cesarza, w III w. p.n.e., powstała terakotowa armia, czyli zbiór tysięcy posągów żołnierzy i zwierząt mających strzec władcy w zaświatach. Wcześniej, za jego panowania, zaczęto budować Wielki Mur, który powstawał aż do XVII w. n.e.
Religia i filozofia starożytnych Chin
W starożytnych Chinach dominującymi religiami były taoizm i konfucjanizm. Laozi jest uważany za twórcę taoizmu, który głosił, że prawdziwą wiedzę można zdobyć przez obserwację i pokorę wobec zjawisk natury. Konfucjanizm, natomiast, to system filozoficzno-religijny opracowany przez Konfucjusza, który głosił, że ludzie są z natury dobrzy i należy rozwijać cnoty moralne oraz dążyć do sprawnego funkcjonowania państwa poprzez przestrzeganie określonych ról społecznych.
Dzięki taoizmowi i konfucjanizmowi religia odgrywała ważną rolę w życiu starożytnych Chińczyków.
