Cywilizacja Indusu i początki Indii
Starożytna cywilizacja Indusu rozwijała się w bardzo korzystnych warunkach dla rolnictwa. Główne miasta - Mohendżo Daro i Harappa - miały po 30-40 tysięcy mieszkańców i były wyposażone w zaawansowaną kanalizację i łazienki! Ta cywilizacja kwitła między 2500 a 1800 r. p.n.e.
W pierwszej połowie II tysiąclecia p.n.e. na tereny doliny Indusu przybyli Ariowie - koczownicy z Iranu i Afganistanu. Posługiwali się językiem indoeuropejskim i tworzyli wiele małych państewek. Po najeździe Aleksandra Wielkiego, władcom z rodu Maurjów udało się na krótko zjednoczyć większą część Indii.
Społeczeństwo indyjskie podzielone było na warny (grupy społeczne): kapłanów (braminów), wojowników (kszatrijów), wolnych rolników i rzemieślników (wajśjów) oraz siudrów. Z czasem rozwinął się system kastowy - dziedziczne grupy społeczne o ściśle określonych prawach. Poza kastami znajdowali się niedotykalni (pariasi), wykluczeni z obrzędów religijnych.
Ciekawostka: Czy wiesz, że w starożytnych miastach Indusu, takich jak Mohendżo Daro, istniała kanalizacja i łazienki już 4500 lat temu? To jedne z najstarszych systemów sanitarnych na świecie!
W Indiach rozwinęły się ważne religie. Pierwotny braminizm wierzył w reinkarnację - odradzanie się duszy w innym ciele. Później powstał hinduizm z bogami Wisznu i Siwą, koncentrujący się na dążeniu do zespolenia z najwyższym bytem. Buddyzm założony przez Siddharthę Gautamę (Buddę) głosił, że życie to cierpienie, z którego można się wyzwolić przez medytację prowadzącą do nirwany.