Państwo egipskie w starożytności

Gdzie i kiedy powstało starożytne państwo egipskie? Państwo egipskie powstało w północno-wschodniej Afryce, w dolinie i delcie Nilu, pod koniec IV tysiąclecia p.n.e. Dzieliło się na Egipt Dolny (obszar delty Nilu) i Egipt Górny (od delty do I katarakty).

Highlight: Geograficzne położenie Egiptu, otoczonego pustyniami, zapewniało względne bezpieczeństwo jego mieszkańcom.

Coroczne wylewy Nilu przyczyniały się do dużych zbiorów. Wzdłuż rzeki zbudowano system kanałów, a sama rzeka służyła jako główny szlak transportowy. Bogactwo państwa pochodziło również z kopalń metali i kamieni szlachetnych.

Cywilizacja starożytnego Egiptu rozwijała się przez tysiąclecia, a jej dzieje dzieli się na trzy główne epoki:

1. Stare Państwo (2675-2170 p.n.e.)
2. Średnie Państwo (2000-1760 p.n.e.)
3. Nowe Państwo (1540-1085 p.n.e.)

Highlight: W okresie Nowego Państwa Egipt osiągnął nie tylko największy zasięg terytorialny, ale także uzyskał wpływ na losy całego Bliskiego Wschodu.

Jak upadł starożytny Egipt? Państwo egipskie straciło niezależność w wyniku podboju dokonanego przez Aleksandra Macedońskiego w IV w. p.n.e. (332 r. p.n.e.).

Społeczeństwo egipskie miało strukturę hierarchiczną:

1. Faraon - władca absolutny, świecki i duchowy, uważany za wcielenie boga na ziemi
2. Wezyr - najwyższy urzędnik
3. Kapłani - pełnili funkcje religijne i zarządzali majątkami świątyń
4. Urzędnicy - wykształceni, potrafili czytać, pisać i liczyć
5. Rzemieślnicy i kupcy
6. Żołnierze
7. Chłopi - najliczniejsza grupa
8. Niewolnicy - nieliczna grupa pozbawiona praw

Vocabulary: Wezyr - najwyższy urzędnik w starożytnym Egipcie, początkowo jeden dla całego kraju, później dwóch - jeden dla Dolnego Egiptu, drugi dla Górnego Egiptu.