Kult zmarłych i życie po śmierci
Starożytni Egipcjanie wierzyli głęboko w życie po śmierci i dlatego tak ważna była dla nich odpowiednia opieka nad ciałami zmarłych. Praktykowano mumifikację - skomplikowany proces konserwacji ciał, który miał zapewnić zmarłemu "nieśmiertelność" w zaświatach.
Podczas mumifikacji usuwano z ciała wszystkie narządy wewnętrzne, z wyjątkiem serca. Serce pozostawiano, ponieważ wierzono, że po śmierci człowiek staje przed sądem Ozyrysa, gdzie jego serce jest ważone. Lekkie serce oznaczało dobre życie, a ciężkie - życie pełne grzechów. Po usunięciu organów ciało smarowano specjalnymi olejkami, owijano bandażami i składano do sarkofagu.
Faraonowie, jako boskie wcielenia na ziemi, mieli specjalne miejsca pochówku - monumentalne piramidy. Te gigantyczne budowle służyły nie tylko jako grobowce, ale także jako świadectwo potęgi władcy i punkt łączący świat żywych ze światem zmarłych.
Zapamiętaj: Piramidy nie były zwykłymi grobowcami. Dla Egipcjan stanowiły "schody do nieba", które miały pomóc faraonowi w podróży do świata bogów.