Unia Lubelska - narodziny Rzeczypospolitej
Historia połączenia Polski i Litwy zaczęła się dużo wcześniej! W 1385 roku podpisano umowę w Krewie, a w 1386 roku powstała pierwsza unia personalna. Oznaczało to, że oba państwa miały tego samego władcę, ale pozostawały odrębnymi krajami.
Przełom nastąpił w 1569 roku podczas sejmu w Lublinie. Zygmunt August zdecydował się oderwać od Litwy i przyłączyć do Korony (Polski) trzy ważne regiony: Podlasie, Wołyń i Ukrainę. Następnie król, senatorowie i posłowie obu państw zawarli unię lubelską, która była już unią realną.
Na mocy tej unii powstała Rzeczpospolita - jedno państwo z wspólnym królem, sejmem, monetą oraz wspólną polityką zagraniczną i obronną. Oba kraje zachowały jednak pewną odrębność - miały osobne terytoria, urzędy, armie, skarby, prawa i języki urzędowe. Inflanty (tereny dzisiejszej Łotwy i Estonii) zostały uznane za wspólną własność.
Ciekawostka! Unia lubelska przetrwała aż do III rozbioru Polski w 1795 roku, czyli ponad 200 lat! Dzięki temu połączeniu Rzeczpospolita stała się jednym z największych i najpotężniejszych państw w ówczesnej Europie.