Władza i społeczeństwo w Mezopotamii
Hammurabi to jeden z najsłynniejszych władców starożytnych. Rządził Babilonem w latach 1792-1750 p.n.e. i stworzył potężne państwo. Jest znany głównie ze swojego kodeksu prawnego, który zawierał 282 artykuły regulujące życie codzienne.
W Mezopotamii monarcha nie był tylko władcą politycznym. Pełnił również funkcję najwyższego kapłana - składał ofiary i organizował uroczystości religijne. W Asyrii królów utożsamiano nawet z bogiem Aruszem, który był stwórcą świata i bogiem wojny.
Państwa takie jak Sumer, Imperium Akadyjskie, Babilon czy Imperium Asyryjskie funkcjonowały jako monarchie despotyczne. W takim ustroju cała władza należała do jednej osoby, która nie podlegała żadnym prawom. Władca był uznawany za boga lub za wybrańca bogów.
Ciekawostka: Kodeks Hammurabiego wprowadzał zasadę „oko za oko, ząb za ząb", ale różnicował kary w zależności od statusu społecznego. Oznacza to, że za to samo przestępstwo przedstawiciele różnych warstw społecznych mogli otrzymać zupełnie inne kary!
Społeczeństwo w państwach Bliskiego Wschodu miało wyraźną strukturę składającą się z trzech głównych warstw: warstwy panującej (monarcha, arystokracja, wyżsi urzędnicy, kapłani), ludności wolnej (kupcy, rzemieślnicy, chłopi) oraz niewolników. Ta hierarchia determinowała całe życie mieszkańców tych starożytnych cywilizacji.