Konflikty w Afryce i Azji
Wojna włosko-etiopska (1935-1936) ukazała imperialne ambicje Mussoliniego, który marzył o odbudowie potęgi Rzymu. Włochy, dysponujące nowoczesnym uzbrojeniem i używające gazów bojowych, szybko pokonały słabiej wyposażoną armię etiopską. Do wiosny 1936 roku cała Etiopia znalazła się pod włoską okupacją, a cesarz Hajle Sellasje musiał udać się na emigrację.
W Hiszpanii w lipcu 1936 roku wybuchła krwawa wojna domowa między siłami republikańskiego rządu a prawicowymi rebeliantami generała Franco. Konflikt ten stał się polem bitwy dla międzynarodowych ideologii - faszyści i naziści wspierali Franco, natomiast ZSRS pomagał republikanom. Do marca 1939 roku Franco, dzięki wsparciu Włoch i III Rzeszy, zdołał zdobyć całą Hiszpanię.
Na Dalekim Wschodzie Japonia realizowała własne plany ekspansji. W 1931 roku zajęła Mandżurię, tworząc tam marionetkowe państwo Mandżukuo. W 1937 roku rozpoczęła pełnowymiarową inwazję na Chiny, zdobywając wschodnie prowincje i dopuszczając się okrutnych zbrodni, szczególnie w Nankinie. Sukcesom Japonii sprzyjał wewnętrzny konflikt w Chinach między nacjonalistami Kuomintangu a komunistami.
Ważne! Konflikty w Hiszpanii, Etiopii i Chinach pokazały, że mocarstwa totalitarne nie tylko dążą do ekspansji, ale także testują nowe metody prowadzenia wojny, które później zastosują podczas II wojny światowej.