Przyczyny i początek Wielkiej Wojny
Wszystko zaczęło się od Unii Polsko-Litewskiej zawartej w Krewie w 1385 roku. Dzięki niej oba państwa miały większą siłę niż Zakon Krzyżacki. To była szansa na odzyskanie Pomorza Gdańskiego, które należało do Polski, ale było użytkowane przez Krzyżaków.
Zakon nie chciał oddać tych ziem i robił wszystko, by zniszczyć Unię. Krzyżacy przekonywali, że przez małżeństwo Jadwigi z Władysławem Jagiełłą Polska stała się pogańska (choć naprawdę to Litwa dzięki Polsce przyjęła chrześcijaństwo). Próbowali nawet przekupić księcia Witolda, oferując mu koronę w zamian za zerwanie Unii.
W latach 1392-1401 Unia rzeczywiście nie istniała. Dopiero po klęsce Litwinów z Tatarami nad rzeką Worsklą w 1399 roku, Litwa zrozumiała, że potrzebuje Polski. W 1401 roku podpisano Unię Wileńsko-Radomską, która ustaliła, że Witold będzie rządzić Litwą, ale pod zwierzchnictwem Jagiełły.
Ciekawostka: Od 1404 roku obie strony intensywnie przygotowywały się do wojny. Krzyżacy rozbudowywali armię lądową, ale zapomnieli o flocie na Bałtyku, co okazało się później dużym błędem!
Wojna wybuchła w 1409 roku, gdy na Żmudzi (część Litwy) wybuchło powstanie przeciwko Krzyżakom. Zakon zażądał od Polski obietnicy nieinterwencji. Gdy Jagiełło odmówił, Krzyżacy zaatakowali Polskę i zdobyli Ziemię Dobrzyńską, Chełmińską i Bydgoszcz. To jednak było na rękę Jagielle, który mógł teraz przedstawić Zakon jako agresora.