Napaść III Rzeszy na ZSRS
Niemcy zaatakowali Związek Radziecki 22 czerwca 1941 roku, realizując plan "Barbarossa". Główną przyczyną ataku była niemiecka koncepcja zdobycia "przestrzeni życiowej" w Europie Wschodniej. ZSRS nie był dobrze przygotowany do obrony, co początkowo dawało przewagę Niemcom.
Niemieccy żołnierze szybko zajęli Białoruś i Ukrainę, zbliżając się niebezpiecznie do Moskwy. Jednak Sowieci przenieśli swoje fabryki zbrojeniowe w głąb kraju, na Ural, co pozwoliło im kontynuować produkcję broni. Utworzono również sojusz między ZSRS, USA i Wielką Brytanią, co znacząco wzmocniło pozycję Sowietów.
Oblężenie Leningradu wrzesienˊ1941−styczenˊ1944 było jednym z najtragiczniejszych epizodów wojny. Mimo bombardowań i nieustannych ataków, Niemcy nie zdołali zdobyć miasta. Podczas 600 dni walk około milion mieszkańców zmarło z głodu.
Warto wiedzieć! Niemcy popełnili strategiczny błąd, nie przygotowując się na rosyjską zimę. Brak odpowiedniej odzieży, zamarzający olej w silnikach pojazdów i błotniste drogi, w których grzęzły niemieckie samochody, znacząco osłabiły ich siły.
Bitwa o Moskwę (listopad 1941) początkowo wyglądała na niemieckie zwycięstwo, ale kontratak przeprowadzony 5-6 grudnia przez generała Gieorgija Żukowa zmienił sytuację. Z kolei Stalingrad sierpienˊ1942−luty1943 stał się miejscem najcięższych i najkrwawszych walk. Niemcy chcieli zająć miasto ze względów prestiżowych, ale w listopadzie 1942 Sowieci przeprowadzili kontratak, okrążając niemieckie wojska.