Rozszerzenie Unii Europejskiej
Po upadku żelaznej kurtyny wiele państw europejskich wyraziło chęć przystąpienia do Unii Europejskiej. Aby uporządkować proces akcesji, w czerwcu 1993 roku Rada Europejska uchwaliła w Kopenhadze dokument zawierający kryteria kopenhaskie.
Wymagania te obejmowały: stabilne instytucje demokratyczne, przestrzeganie praw człowieka, ochronę mniejszości, stabilność gospodarczą oraz gwarancję realizacji celów UE. Kryteria miały zapewnić, że nowe państwa członkowskie nie zagrożą stabilności całej Unii.
1 stycznia 1994 roku utworzono Europejski Obszar Gospodarczy (EOG), który rozszerzył rynek wewnętrzny UE o Islandię, Norwegię i Liechtenstein. Obywatele tych krajów uzyskali prawo do swobodnego przemieszczania się, osiedlania i prowadzenia działalności gospodarczej w całym EOG.
💡 Nie wszystkie kraje zdecydowały się na pełne członkostwo w UE. Norwegia dwukrotnie odmówiła przystąpienia głównie ze względów ekonomicznych (jako bogaty kraj wnosiłaby więcej niż zyskiwała) oraz z obawy o ograniczenia w połowach ryb. Szwajcaria pozostała neutralna politycznie, choć jest ważnym partnerem gospodarczym Unii.