Przedimki w języku angielskim
Przedimki to małe słowa, które mają wielkie znaczenie! Określają one, czy mówimy o czymś konkretnym czy ogólnym. Pomyśl o nich jak o drogowskazach dla słuchacza.
Przedimek "a" używamy, gdy mówimy o czymś nieokreślonym w liczbie pojedynczej, co zaczyna się od spółgłoski. Na przykład: "I want a cat" (Chcę kota) lub "I read a book" (Czytam książkę). Używamy go również, gdy wspominamy o czymś po raz pierwszy.
Przedimek "an" stosujemy dokładnie w tych samych sytuacjach co "a", ale przed rzeczownikami zaczynającymi się od samogłoski. Na przykład: "I fry an egg" (Smażę jajko) lub "I have an orange" (Mam pomarańczę).
Any używamy w pytaniach i przeczeniach, gdy mówimy o rzeczach policzalnych lub niepoliczalnych w liczbie mnogiej: "Are there any strawberries?" (Czy są tam jakieś truskawki?), "We don't have any bread" (Nie mamy chleba).
Wskazówka: Zapamiętaj prostą regułę: "some" dla zdań twierdzących, "any" dla pytań i przeczeń.
Some występuje głównie w zdaniach twierdzących, gdy mówimy o policzalnych lub niepoliczalnych rzeczownikach w liczbie mnogiej: "I have some bananas" (Mam trochę bananów), "There are some people" (Jest tam trochę ludzi).
The to przedimek określony - używamy go, gdy mówimy o czymś konkretnym (w pojedynczej lub mnogiej liczbie), o czymś unikalnym (np. the sun) lub gdy wspominamy o czymś po raz drugi: "I don't like the movie" (Nie lubię tego filmu), "My mom cooked the soup" (Moja mama ugotowała tę zupę).
Porównaj: "I want to give you a gift" (Chcę ci dać jakiś prezent) vs "I want to give you the flowers" (Chcę ci dać te konkretne kwiaty). Widzisz różnicę? W pierwszym przypadku nie wiadomo, jaki to będzie prezent, w drugim mówimy o konkretnych kwiatach.