Kiedy używać haben, a kiedy sein?
W czasie Perfect musisz wiedzieć, czy użyć posiłkowego haben czy sein. Z czasownikiem sein mamy do czynienia w trzech głównych przypadkach: przy czasownikach ruchu (gehen, fahren, kommen), przy czasownikach wyrażających zmianę stanu (np. einschlafen) oraz przy czasownikach sein, bleiben i werden.
Przykłady z sein: "Ich bin gestern früh aufgewacht" (Wczoraj wcześnie się obudziłem), "Er ist am Freitag nach Hause gegangen" (W piątek poszedł do domu). Ważna uwaga: "Ich habe meine Tochter zur Schule gefahren" - tutaj używamy haben, mimo że jest to czasownik ruchu, ponieważ nie chodzi o mój ruch, a o czynność przewożenia córki.
Wszystkie czasowniki zwrotne zawsze występują z haben, np.: "Sie hat sich erschrocken" (Ona się przestraszyła), "Du hast dich gefreut" (Ucieszyłeś się). Pamiętaj też o poprawnym umieszczeniu zaimków zwrotnych (mich, dich, sich, uns, euch) oraz zaimków celownika (mir, dir, itd.).
Pamiętaj! W przeciwieństwie do języka polskiego, w niemieckim czasie Perfect nie chodzi o to, jak długo trwała czynność, ale o to, czy została zakończona. Dlatego tą formą można opisać zarówno krótkie, jak i długotrwałe wydarzenia z przeszłości.