Streszczenie Apokalipsy św. Jana - Część 1
Apokalipsa św. Jana to profetyczna księga Nowego Testamentu, przedstawiająca wizję końca świata i Sądu Ostatecznego. Autor, św. Jan, opisuje swoje objawienie z perspektywy proroka, ukazując całkowitą zagładę ludzkości.
Highlight: Centralną postacią wizji jest Bóg zasiadający na tronie, otoczony przez starców i symboliczne zwierzęta.
W wizji pojawia się księga, której karty otwiera Baranek o siedmiu rogach i oczach, symbolizujący Jezusa Chrystusa.
Symbole w Apokalipsie: Konie symbolizują wojnę, kataklizmy, choroby, cierpienie i śmierć. Są to 4 jeźdźcy Apokalipsy, których symbolika jest kluczowa dla zrozumienia przesłania księgi.
Następnie ukazują się synowie Izraela w białych szatach, reprezentujący nawrócone pokolenia. Ważnym elementem wizji jest dźwięk siedmiu trąb anielskich, z których ostatnia zwiastuje przybycie Jezusa.
Wizje apokalipsy obejmują również walkę niewiasty ze smokiem oraz pojawienie się Bestii o siedmiu głowach i Fałszywego Proroka z liczbą 666.
Księga kończy się obrazem Nowego Jeruzalem, symbolizującego odrodzenie i zbawienie. Miasto to ma dwanaście bram i fundamentów z imionami dwunastu pokoleń Izraelitów i dwunastu Apostołów.
Vocabulary: Apokalipsa - z greckiego "apokalypsis", oznacza 'odsłonięcie, objawienie'.
Streszczenie Apokalipsy św Jana w punktach obejmuje genezę księgi, przypisywanej św. Janowi i powstałej około II wieku n.e., prawdopodobnie w Azji Mniejszej. Ze względu na profetyczny charakter, trudno określić dokładny czas i miejsce akcji, gdyż dotyczy ona całej ludzkości w bliżej nieokreślonej przyszłości.
