Konflikt dwóch wizji sztuki
Wiersz przedstawia pojedynek między Apollinem a Marsjaszem jako starcie dwóch różnych podejść do tworzenia sztuki. Apollo symbolizuje sztukę apollińską - chłodną, zdystansowaną, perfekcyjną formalnie, ale pozbawioną emocji. Jest to sztuka, która mimo doskonałości technicznej pozostaje pusta.
Z drugiej strony Marsjasz reprezentuje sztukę dionizyjską - spontaniczną, emocjonalną, bliską ludzkiemu doświadczeniu i naturze. Jego muzyka, choć mniej doskonała technicznie, wypływa z autentycznych przeżyć i dlatego trafia do serc odbiorców. Marsjasz, mimo fizycznej porażki i okrutnej śmierci, staje się moralnym zwycięzcą konfrontacji.
Herbert pokazuje, że prawdziwa rywalizacja zaczyna się dopiero po oficjalnym werdykcie. Pomimo cierpienia, Marsjasz zachowuje godność, a jego szczery uśmiech kontrastuje z obojętnością Apolla. Ten kontrast podkreśla różnicę między sztuką tworzoną z technicznych umiejętności a sztuką wypływającą z prawdziwego ludzkiego doświadczenia.
💡 Idealną sztuką według Herberta byłoby połączenie trzech wartości: piękna (reprezentowanego przez Apolla), prawdy i dobra (których nośnikiem jest Marsjasz) – nawiązuje to do platońskiej tradycji estetycznej.
W wierszu widoczne są drastyczne, naturalistyczne opisy cierpienia Marsjasza, które kontrastują z pięknem okolicznego krajobrazu. Ten zabieg stylistyczny podkreśla obojętność Apolla wobec cierpienia i sugeruje, że prawdziwa sztuka nie może być oderwana od bólu i ludzkich doświadczeń. Utwór można także interpretować jako komentarz do czasów, w których żył Herbert - okresu nazizmu i stalinizmu, gdy okrucieństwo stało się codziennością.