Bernini i metamorfozy w kamieniu
"Apollo i Dafne" Berniniego z 1624 roku ukazuje moment dramatycznej metamorfozy. Nimfa Dafne, uciekając przed Apollem, zostaje przez ojca zamieniona w drzewo laurowe.
Rzeźbiarz uchwycił sekundę przemiany: włosy stają się liśćmi, ręce - gałęziami, stopy - korzeniami, a tułów porasta kora. Dramatyczna twarz nimfy kontrastuje ze spokojem Apolla.
Papież Urban VIII, chcąc usprawiedliwić pogańskie dzieło w czasach kontrreformacji, kazał umieścić na cokole moralizatorski dwuwers o zgubnych skutkach erotycznych emocji.
Wspólne cechy obu dzieł to: gwałtowność śmierci/przemiany, dynamizm jako cecha świata, kontrast światła i cienia oraz refleksja nad małością człowieka. Oba pokazują barokowy niepokój wobec złożoności świata.
Symbolika: Wieniec laurowy, który Apollo uplecie z drzewa-Dafne, stanie się symbolem zwycięstwa w kulturze europejskiej!
Materialne piękno świata - gładkość ciał, chropowatość kory, delikatność listków - podkreśla jednocześnie niestałość zmysłowego piękna. To kwintesencja barokowych antynomii.