Charakterystyka twórczości Daniela Naborowskiego
Daniel Naborowski to przedstawiciel nurtu dworskiego i metafizycznego w literaturze barokowej. Jego utwory cechuje konceptyzm - pomysłowe łączenie sprzeczności oraz bogactwo środków stylistycznych. W wierszach poety dominuje tematyka przemijania, kruchości świata i niepokój egzystencjalny.
W twórczości Naborowskiego znajdziemy różnorodność gatunkową - od wierszy refleksyjnych po panegiryki (utwory sławiące cechy wybitnych osób). Jego najważniejsze utwory to "Krótkość żywota", "Marność" oraz "Na oczy królewny angielskiej".
W wierszu "Krótkość żywota" poeta przedstawia refleksje o nieuchronności przemijania: "Dźwięk, cień, dym, wiatr, błysk, głos, punkt, żywot ludzki słynie". Podmiot liryczny, występujący jako mędrzec, zwraca się bezpośrednio do odbiorcy, podkreślając bezradność wobec śmierci. Utwór bogaty jest w wymowne wyliczenia i elipsy.
Warto wiedzieć! Motyw vanitas złac.marnosˊcˊ jest kluczowym elementem literatury baroku. Wywodzi się z biblijnej Księgi Koheleta "Vanitasvanitatumetomniavanitas"−marnosˊcˊnadmarnosˊciamiiwszystkomarnosˊcˊ i pojawia się również w malarstwie tego okresu.
W wierszu "Marność" poeta kontynuuje refleksję nad ulotnością życia: "Świat hołduje marności / I wszytkie ziemskie włości". Podmiot liryczny ukazuje, że ludzkość dąży do zdobywania dóbr materialnych, które nie dają prawdziwego szczęścia. Jedyną stałą wartością pozostaje Bóg, a właściwą postawą - zachowanie umiaru.