Deklinacja I w języku łacińskim
Deklinacja I w łacinie obejmuje rzeczowniki rodzaju żeńskiego zakończone w mianowniku liczby pojedynczej na -a, a w dopełniaczu liczby pojedynczej na -ae. Typowe przykłady to: aqua, -ae (woda), vena, -ae (żyła), cellula, -ae (komórka) czy angina, -ae (angina, dusznica).
Istnieją jednak wyjątki rodzajowe w deklinacji I. Są to rzeczowniki rodzaju męskiego odnoszące się do przedstawicieli ludów np.Persa,−ae−Pers;Belga,−ae−Belg oraz przedstawicieli zawodów np.dentista,−ae−dentysta;pharmacista,−ae−farmaceuta;oculista,−ae−okulista.
Odmiana rzeczowników deklinacji I ma swoje charakterystyczne końcówki. W liczbie pojedynczej: mianownik -a (vena), dopełniacz -ae (venae), celownik -ae (venae), biernik -am (venam), narzędnik -a (vena), wołacz -a! (vena!). W liczbie mnogiej: mianownik -ae (venae), dopełniacz -arum (venarum), celownik -is (venis), biernik -as (venas), narzędnik -is (venis), wołacz -ae! (venae!).
🔍 Ciekawostka: Większość terminów anatomicznych w łacinie to rzeczowniki deklinacji I, co odzwierciedla historyczny rozwój medycyny i jej terminologii.