EPIKUREIZM I STOICYZM HORACEGO
Horacy w swoich utworach często nawiązywał do epikureizmu - filozofii zachęcającej do cieszenia się życiem i chwytania dnia. "Carpe diem" (chwytaj dzień) to słynne hasło epikurejczyków, które znajdziesz w jego wierszach. W utworze "Do Mecenasa" poeta zaprasza przyjaciela na ucztę i zachęca do radości z życia, które szybko przemija.
W epikureizmie ważne jest dążenie do przyjemności i unikanie cierpienia. Filozofowie tego nurtu wierzyli, że "Fortuna kołem się toczy", czyli że los jest zmienny i nieprzewidywalny. Właśnie dlatego tak ważne jest, by cieszyć się każdą chwilą, gdy jest ku temu okazja. Epikurejczycy za najcenniejszą w życiu uważali przyjaźń.
W wierszu "Do Pompejusza" Horacy pochwala stoickie wartości, takie jak umiar i zadowolenie z tego, co się ma. Mówi, że poggoń za bogactwem nie powinna być sensem życia. Stoicy wierzyli, że szczęście osiąga się żyjąc w zgodzie z rozumem i własną naturą, a mądrość utożsamiali z cnotą.
💡 Ciekawe! Mimo że epikureizm i stoicyzm to przeciwstawne filozofie, Horacy czerpał z obu, pokazując, że można znaleźć równowagę między radością życia a spokojem ducha.
Stoicy, w przeciwieństwie do epikurejczyków, kładli nacisk na spokojne przyjmowanie wszystkiego, co niesie los - bez popadania w skrajne emocje. Wierzyli, że człowiek, który pogodzi się ze swoim przeznaczeniem, może osiągnąć prawdziwy spokój i szczęście.