Cechy eposu homeryckiego
Epos homerycki ma kilka wyróżniających cech, które czynią go wyjątkowym. Jedną z nich jest inwokacja - Homer zwraca się do muz o pomoc w tworzeniu dzieła. W "Iliadzie" prosi o natchnienie, podobnie w "Odysei" wzywa muzę do opiewania dziejów tytułowego bohatera.
Charakterystyczną cechą jest też równoległość dwóch płaszczyzn: świętej (sacrum) i ludzkiej (profanum). Bogowie aktywnie uczestniczą w wojnie trojańskiej, a Atena pomaga Odyseuszowi powrócić do domu, podczas gdy jego żona Penelopa pozostaje mu wierna.
Epos wyróżnia się podniosłym stylem widocznym w opisach pojedynków (np. Achillesa i Hektora) oraz szczegółowymi opisami przedmiotów i sytuacji, jak słynny opis tarczy Achillesa. Opiera się na tematyce mitologicznej - wojny trojańskiej i przygodach jej bohaterów.
Warto wiedzieć! Porównania homeryckie to rozbudowane porównania poetyckie - przykładem jest zestawienie Achillesa i Hektora do orła i gołębicy, czy refleksja o zmienności ludzkiego umysłu porównanego do zmienności dni zsyłanych przez Zeusa.
Tekst jest wzbogacony stałymi epitetami jak "szybkonogi Achilles" czy "myślny Odys". Pod względem formy epos homerycki pisany jest heksametrem - sześciostopową miarą wiersza, gdzie każdy wers ma 6 kroków rytmicznych, co nadaje mu charakterystyczne brzmienie.