Hades i zaświaty w mitologii greckiej
Zaświaty w mitologii greckiej to fascynujące miejsce rządzone przez Hadesa, boga umarłych. Jego żoną była Persefona, którą porwał z powierzchni ziemi, by uczynić ją władczynią podziemia. Dostęp do tego królestwa był strzeżony przez Cerbera - trójgłowego psa, który pilnował, by żadna dusza nie mogła wydostać się z zaświatów.
Dusze zmarłych trafiały do różnych rejonów zaświatów w zależności od życia, jakie prowadziły. Elizejskie Pola były rajem przeznaczonym dla dusz szlachetnych i herosów, gdzie czekało ich wieczne szczęście. Asfodelowe Pola to miejsce dla zwykłych, przeciętnych dusz, które nie wyróżniały się ani dobrem, ani złem. Natomiast Tartar stanowił najgłębszą przepaść zaświatów, gdzie trafiały dusze największych grzeszników na wieczne męki.
Zaświaty przecinało pięć rzek, każda o specjalnym znaczeniu. Styks była rzeką przysiąg, przez którą Charon przewoził dusze za opłatą. Lete sprawiała, że dusze zapominały o swoim poprzednim życiu po wypiciu jej wody. Pozostałe rzeki to Acheron (rzeka zła), Phlegethon (rzeka ognia) oraz Cocytus (rzeka płaczu i lamentu).
Ciekawostka: Grecy wkładali zmarłym do ust monetę zwaną obolem, która służyła jako zapłata dla Charona za przewiezienie przez Styks. Dusze bez obola musiały błąkać się po brzegach rzeki przez sto lat!