Bohaterowie utworu
Gustaw, narrator i główny bohater, mimo doznanych upokorzeń zachowuje niezachwianą postawę moralną. Nie ocenia wprost zła, które widzi, ale wierzy, że pewnych wartości nie można się wyrzec, jeśli chce się pozostać człowiekiem. Jego spojrzenie pozwala nam zobaczyć łagier oczami kogoś, kto mimo wszystko próbuje zachować godność.
Wśród innych więźniów spotykamy postacie, które reprezentują różne postawy wobec obozowej rzeczywistości. Kostylew, aresztowany za czytanie francuskiej literatury, opalał sobie rękę ogniem, by nie pracować dla znienawidzonego państwa – ostatecznie popełnił samobójstwo oblewając się wrzątkiem. Natalia Iwowna, mimo trudnych warunków, pozostała życzliwa i miła, wierząc jednocześnie, że jedyną formą odzyskania wolności jest samobójstwo.
Historia Pamfitowa pokazuje, jak ważne są relacje międzyludzkie nawet w nieludzkich warunkach. Przy życiu utrzymywała go korespondencja z synem, a gdy dowiedział się, że syn uległ ideologii socjalistycznej, wyrzekł się go – dopiero gdy syn trafił do tego samego łagru, doszło do pojednania.
Uwaga! Losy poszczególnych bohaterów pokazują różne strategie przetrwania w łagrze – od moralnego oporu (Gustaw), przez fizyczną odmowę pracy (Kostylew), po dostosowanie się do systemu (Iteerowy).