Jan Kochanowski - złoty wiek poezji polskiej
Jan Kochanowski urodził się około 1530 roku w Sycynie. Był prawdziwym człowiekiem renesansu - studiował w Krakowie, Królewcu i Padwie, poznając wiele języków i podróżując po Europie. Życie zaprowadziło go przez dwory możnowładców, aż w końcu ożenił się z Dorotą Podlodowską i osiadł w Czarnolesie.
Kochanowski tworzył w różnych gatunkach literackich. Pisał psalmy, pieśni, modlitwy, hymny, fraszki i słynne treny. Posługiwał się wierszem sylabicznym, który stał się charakterystyczny dla polskiej poezji. Jego śmierć w 1584 roku w Lublinie uznaje się za koniec złotego wieku polskiego renesansu.
W twórczości Kochanowskiego można znaleźć wpływy dwóch filozofii: stoicyzmu i epikureizmu. Stoicyzm przejawiał się w realizmie, braku lęku przed śmiercią i wewnętrznej dyscyplinie moralnej. Z kolei epikureizm widać w docenianiu drobnych przyjemności i rozwijaniu własnego umysłu.
Czy wiesz, że...? Jan Kochanowski pełnił funkcję sekretarza króla Zygmunta II Augusta, co dało mu dostęp do najwyższych kręgów intelektualnych ówczesnej Polski.