Treść i przesłanie wiersza
Wiersz "Koniec wieku XIX" ma formę serii pytań, które podmiot liryczny kieruje do "człowieka końca wieku". Każda strofa rozpoczyna się od innej potencjalnej postawy życiowej: przekleństwo, ironia, wzgarda, rozpacz, walka, rezygnacja, wiara w byt przyszły czy pogoń za przyjemnościami. Każda z tych dróg zostaje jednak odrzucona jako nieskuteczna lub niemożliwa.
Kluczowe pytanie pada w ostatniej strofie: "Jakaż jest przeciw włóczni złego twoja tarcza, człowiecze z końca wieku?". Odpowiedzią jest wymowne milczenie - człowiek schyłku XIX wieku nie znajduje sensu ani oparcia, pozostając w egzystencjalnej pustce. Ta cisza doskonale oddaje istotę dekadentyzmu - przekonanie o braku rozwiązań i niemożności znalezienia życiowej drogi.
Warto zwrócić uwagę na nawiązania filozoficzne w utworze, szczególnie do myśli Arthura Schopenhauera, którego pesymizm głęboko wpłynął na literaturę tego okresu. Obraz skorpiona, który zabija się w obliczu zagrożenia, symbolizuje skrajną postawę - samounicestwienie jako ucieczkę od cierpienia.
Ciekawostka! Wiersz zawiera przypisy wyjaśniające niektóre symbole i odniesienia, co jest rzadkim zabiegiem w poezji. Na przykład, przywołanie zachowania skorpiona ma charakter symboliczny, choć biologicznie jest to jedynie efekt przedśmiertnych drgawek.