Problematyka Księgi Koheleta
Księga Koheleta należy do ksiąg mądrościowych (dydaktycznych) i koncentruje się wokół słynnego przesłania "marność nad marnościami, wszystko jest marnością" (po łacinie: vanitas vanitatum). W przeciwieństwie do innych ksiąg biblijnych, nie znajdziemy w niej fabuły ani konkretnych wydarzeń - to zbiór filozoficznych przemyśleń.
Koheleta interesuje sens ludzkiego życia i jego przemijanie. Autor zauważa, że wszystko ma swój czas - jest czas rodzenia i czas umierania, a los ludzi i zwierząt jest ostatecznie taki sam. Podkreśla, że człowiek nie ma wpływu na wiele aspektów swojego życia, a przyroda ma swój rytm niezależnie od ludzkiej obecności.
W księdze pojawia się też motyw vanitas - przemijania wszystkiego. Koheleta dostrzega, że ludzka pogoń za bogactwem, władzą czy sławą to ostatecznie "pogoń za wiatrem", bo nic z tego nie zabierzemy ze sobą po śmierci. Nawet mądrość, choć lepsza od głupoty, przynosi więcej cierpienia przez większą świadomość.
Warto zapamiętać! Mimo pesymistycznej diagnozy świata, Koheleta daje też praktyczne rady: ciesz się ze swoich dokonań, pamiętaj o bliskich, wykorzystuj swoje możliwości i korzystaj z prostych przyjemności życia, ale pamiętaj o Bogu, który ostatecznie wszystkich wezwie przed swój sąd.
Przesłanie Księgi Koheleta jest jednocześnie pesymistyczne i realistyczne - pokazuje, że ludzka pamięć jest ograniczona, nasze zmysły nie odbierają pełni wrażeń, a rzeczy się powtarzają. Przypomina jednak, że warto słuchać Boga i przestrzegać Jego przykazań, żyjąc w bojaźni Bożej.