Tragedia grecka i epos
Tragedia grecka to jeden z najważniejszych gatunków literatury antycznej. Jej charakterystyczne cechy to: chór (z koryfejuszem jako przewodnikiem), tematy mitologiczne oraz zasada trzech jedności (miejsca, czasu i akcji). Tragedia zawsze musiała przestrzegać zasady decorum, czyli odpowiedniości tematu i stylu.
Kluczowym elementem tragedii jest tragizm – bohaterowie nie mają wpływu na swój los. W "Antygonie" Sofoklesa widzimy konflikt tragiczny między racjami niemożliwymi do pogodzenia: prawem boskim (Antygona) i prawem ziemskim (Kreon). Każdy z bohaterów musi dokonać wyboru, który i tak doprowadzi do nieszczęścia.
Epos to dłuższy utwór, zwykle wierszowany, opowiadający o dziejach bohaterów na tle ważnych wydarzeń. Typowe dla eposu są: inwokacja (uroczysty początek) oraz porównanie homeryckie – bardzo rozbudowane zestawienie dwóch obrazów. Narrator eposu zachowuje dystans, ale jednocześnie idealizuje bohaterów.
🔍 W dziełach Horacego, jak "Oda do Mecenasa" czy "Oda do Leukonoe", znajdziesz słynne hasła: "carpe diem" (chwytaj dzień) i "non omnis moriar" (nie wszystek umrę), które stały się uniwersalnymi przesłaniami o korzystaniu z życia i nieśmiertelności poprzez twórczość.