Analiza wybranych sonetów
Sonet V nosi tytuł "O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem". Podmiot mówiący świadomie rezygnuje ze szczęścia i wybiera walkę, bo tylko ona może go zbliżyć do Boga.
W apostrofie do Boga prosi o wsparcie w boju z własnymi słabościami, pokusami świata i szatanem (nazywanym "srogim" w peryfrazie). Poeta mocno wierzy w dualizm duszy - dusza pragnie wzlecieć do Boga, ale ciało ciągnie ją w dół.
Sonet VI "O nietrwałej miłości rzeczy świata tego" przeciwstawia zawodną miłość do rzeczy ziemskich wiecznej miłości do Boga. Pierwsza strofa pokazuje, że idealizujemy przedmiot miłości, ale rzeczy ziemskie są nietrwałe. Druga zwrotka podkreśla, że niczym doczesnym nie możemy się nasycić - zawsze chcemy więcej.
Puenta (ostatnia zwrotka) podsumowuje: tylko miłość do Boga nas nie zawiedzie, bo Bóg to piękno i dobro absolutne. Poeta używa paradoksów, peryfrazy, epitety i powtórzenia, żeby podkreślić wewnętrzną szarpaninę człowieka.
Kluczowe: Oba sonety pokazują konflikt między duszą dążącą do Boga a ciałem przywiązanym do ziemskich przyjemności!