MIT "O POWSTANIU ŚWIATA"
Historia rozpoczyna się od wyłonienia się z Chaosu pierwszych potężnych bogów - Uranosa (Nieba) i Gai (Ziemi). Uranos, obawiając się utraty władzy, strącił większość swoich potomków - cyklopów, tytanów i sturękich - do mrocznego Tartaru. Oszczędził jedynie Kronosa, co okazało się brzemiennym w skutkach błędem.
Kronos zbuntował się przeciwko ojcu, okaleczył go i przejął władzę nad światem. Poślubił własną siostrę Reję, która urodziła mu sześcioro dzieci: Demeter, Hestię, Herę, Hadesa, Posejdona i Dzeusa. Przerażony przepowiednią, że zostanie zdetronizowany przez własne potomstwo, Kronos połykał każde narodzone dziecko - wszystkie oprócz najmłodszego Dzeusa, którego matka zdołała ukryć.
Gdy Dzeus dorósł, podstępem uwolnił połknięte rodzeństwo, podając ojcu środek wywołujący wymioty. Wspólnie wypowiedzieli wojnę Kronosowi i jego braciom tytanom. Po zwycięskiej walce boskie rodzeństwo podzieliło się władzą nad światem - Dzeus objął pieczę nad ziemią i niebem, Posejdon nad morzami, a Hades nad podziemną krainą umarłych.
Warto zapamiętać! Mit ten łączy kosmogonię (powstanie świata) z teogonią (powstanie bogów), pokazując, że wszechświat nie powstał od razu w finalnej formie, lecz ewoluował przez pokolenia bóstw, każde z własną wizją porządku.