Opowieść wigilijna - streszczenie

Alternatywny zapis:

– miał długie, białe włosy i nosił białą tunikę ze świeżymi kwiatami, w dłoni trzyma gałązkę ostrokrzewu. Z czubka jego głowy wytryskiwał strumień światła. Przedstawił się jako duch wigilijnej przeszłości bohatera. Zabrał Scrooge'a do jego rodzinnego miasteczka. Bohater zapłakał, gdy ujrzał samotnego, opuszczonego przez opiekunów chłopca - był to on, wiele lat wcześniej. Następnie przedsiębiorca obserwował spotkanie z ukochaną siostrą, Fan, pracownię starego Fezzwiga, gdzie odbywał pierwszą praktykę. Widząc sposób, w jaki Fezziwig traktował swoich pracowników, zaczął doceniać, czym jest dawanie szczęścia innym. Na koniec obserwował swoje spotkanie z byłą narzeczoną, z którą rozstał się, ponieważ nie miała posagu. Scrooge nie mógł znieść widoku życia jej szczęśliwej rodziny i w czasie siłowania się z duchem, wylądował we własnym łóżku. Zjawa zniknęła. Gdy się obudził, wybiła pierwsza i stanęła przed nim druga zjawa - olbrzym z płonącą pochodnią w ręku - duch tegorocznego Bożego Narodzenia. Scrooge przeleciał z duchem nad miastem, obserwował świąteczne zakupy, radosny nastrój i wigilijne porządki. Wreszcie trafił do domu swojego kancelisty, Boba. Biedny pracownik skromnie, ale szczęśliwie świętował ze swoją dużą rodziną. Scrooge zobaczył, że Bob ma chorego syna. Duch powiedział, że jeżeli nie zmienią się warunki życia tej rodziny, chłopiec umrze. Następnie bohater uczestniczył w Wigilii górników i latarników morskich, aż wreszcie ,,gościł" u swojego siostrzeńca, Freda. Słyszał, jak Fred opowiada swojej żonie o odmowie wujka. Zarówno Bob, jak i Fred wznoszą toast za Scrooge'a, mimo że źle ich potraktował. Widząc to bohater wzrusza się. Scrooge wrócił do domu pełen emocji. Trzeci duch nawiedził go o drugiej następnego dnia. Był czarny, cały okryty całunem, widoczna była tylko jego ręka. Okazał się być duchem przyszłych świąt. Nie odpowiadał na pytania Scrooge'a. Milczącym chwycił go za rękę i przeniósł na cmentarz, skąd mogli obserwować pogrzeb. Słyszeli rozmowy mieszkańców miasteczka, z których wynikało, że nikt nie będzie tęsknił za zmarłym. Ludzie rozkradli nawet dobra z jego domu. Kolejnym domem, jaki zobaczył, był dom Boba już po śmierci chorego syna. Scrooge widział płaczących i przygnębionych członków rodziny. Potem wrócili na cmentarz, gdzie duch pokazał mu jeszcze raz grób zmarłego w samotności nieszczęśnika. Tym razem pozwolił mu się zbliżyć do grobu i odczytać nazwisko. Przerażony Scrooge zobaczył swoje inicjały. Obiecał duchowi, że zmieni swoje życie. Następnego dnia Scrooge zbudził się w radosnym nastroju. Był miły dla spotkanych ludzi, kupił indyka i posłał go swojemu kanceliście. Składał życzenia przechodniom, którzy nie mogli uwierzyć w jego przemianę. Wreszcie udał się na obiad do siostrzeńca. Następnego dnia rozmawiał z Bobem, podniósł mu pensję i obiecał pomóc jego rodzinie. Później stał się częstym gościem w ich domu, pokochał małego Tima i do końca życia obchodził święta Bożego Narodzenia.