Oświecenie - filozofia i główne nurty
Oświecenie to epoka, która swoją nazwę zawdzięcza ludziom chcącym szerzyć wiedzę - rozum miał "oświetlić" drogę do poznania prawdy. To był czas, kiedy ludzie wierzyli, że mogą przebudować stary świat dzięki nauce i logicznemu myśleniu.
W filozofii tej epoki dominowały dwa główne kierunki. Racjonalizm Kartezjusza głosił, że "myślę, więc jestem" - rozum jest najważniejszy w poznawaniu świata. Z kolei empiryzm twierdził, że wiedzę zdobywamy przez doświadczenie, a umysł to pusta karta czekająca na wypełnienie.
Jeśli chodzi o wiarę, w oświeceniu pojawiły się różne nurty. Deizm uznawał istnienie Boga-konstruktora, który stworzył świat, ale się w niego nie miesza. Ateizm całkowicie odrzucał istnienie Boga, a libertynizm lekceważył normy moralne, stawiając na przyjemność.
Pamiętaj: Oświecenie to epoka, w której rozum zaczął wygrywać z przesądami i tradycją. To fundament nowoczesnego myślenia!
Klasycyzm w oświeceniu cenił prostotę, jasność i rozumną wizję świata. Przeciwstawiano mu sentymentalizm, który stawiał na emocje i uczucia. Ważnym gatunkiem literackim była satyra - uczyła i bawiła jednocześnie, ośmieszając wady społeczne.