Środki stylistyczne w utworze
Pieśń nad pieśniami zachwyca bogactwem środków stylistycznych, które nadają jej poetycki charakter. Porównania pełnią w utworze szczególną rolę - "ręce jego jak walce ze złota" czy "piersi twe jak dwoje kozłąt" tworzą obrazowy język pełen symboliki i zmysłowości.
Autor wykorzystuje liczne epitety, takie jak "wiatr wieczorny" czy "miód najświeższy", które wzbogacają opis i budują nastrój. Emocjonalność tekstu podkreślają wykrzyknienia: "pociągnij mnie za sobą!" oraz "Pobiegnijmy!", oddające żarliwość uczuć bohaterów.
Delikatność i czułość w utworze wyrażana jest przez zdrobnienia - "wstążeczka purpury" czy "gałązki palm". Poezję ożywia również animizacja, gdy natura staje się aktywnym uczestnikiem miłosnej historii: "Powstań wietrze połnocny".
💡 Spróbuj: Podczas czytania Pieśni nad pieśniami zwróć uwagę, jak środki stylistyczne budują atmosferę - niektóre tworzą nastrój intymności, inne podkreślają piękno przyrody jako tła dla miłości.