Horacy i jego pieśni
Horacy 65−8r.p.n.e. był synem wyzwolonego niewolnika, który dzięki talentowi awansował społecznie. Otrzymał majątek i wsparcie mecenasa Gajusza, co pozwoliło mu tworzyć dzieła literackie. Stworzył nie tylko kanon literacki, ale również wzorzec postawy życiowej - swego rodzaju credo, czyli zbiór wartości i poglądów.
W pieśni "Do Leukone" poeta zwraca się do tytułowej bohaterki, udzielając jej życiowych rad. Używa trybu rozkazującego, przyjmując rolę mędrca. Radzi, by nie rozmyślać nad śmiercią, nie przejmować się przyszłością, na którą nie mamy wpływu, i oddzielać sprawy ważne od błahych. Najsłynniejsza z jego rad to "Carpe diem" - chwytaj dzień, ciesz się chwilą obecną.
W utworze "Do Deliusza" Horacy ponownie występuje jako nauczyciel. Zwraca się do bogatego adresata, przypominając o nieuchronności śmierci, która dosięgnie zarówno bogatych, jak i biednych. Podmiot liryczny stosuje czasowniki w trybie rozkazującym i odwołuje się do filozofii stoickiej, przekonując, że przyjemności życia nie powinny zakłócać spokoju duszy.
Warto wiedzieć! Pieśni Horacego łączą elementy dwóch głównych filozofii starożytnych: stoicyzmu (zachowanie spokoju wobec przeciwności) oraz epikureizmu (umiejętne korzystanie z życia). Ta mieszanka tworzy praktyczną mądrość życiową!