Charakterystyka utworu i główni bohaterowie
"Podróże z Herodotem" to utwór synkretyczny, który łączy cechy różnych gatunków literackich: reportażu, autobiografii, eseju i szkicu. Opowieść nie jest linearna - Kapuściński swobodnie przeskakuje między wspomnieniami z różnych lat (1951-1979) i miejsc, opisując swoje wyprawy do Indii, Chin i Afryki.
Głównym bohaterem i narratorem jest sam Ryszard Kapuściński, który prowadzi wielowątkową narrację o swoich doświadczeniach, odwiedzanych krajach i napotkanych ludziach. Drugim kluczowym bohaterem jest Herodot - grecki historyk i podróżnik, którego Kapuściński wyobraża sobie jako "ciekawskiego gadułę, ruchliwego, zaabsorbowanego, niestrudzonego nomadę, pełnego planów, pomysłów, hipotez".
Akcja utworu rozpoczyna się od opisu studenckich lat Kapuścińskiego i jego pracy w "Sztandarze Młodych". Przełomowym momentem jest otrzymanie od redaktor naczelnej egzemplarza "Dziejów" Herodota, który staje się towarzyszem jego podróży. Kolejne etapy to wyprawy reporterskie do Indii, gdzie autor czuje się przytłoczony nową kulturą, oraz do Chin, gdzie zmaga się z barierą językową.
Ciekawostka! Książka nie jest typową autobiografią ani reportażem - to raczej dialog między doświadczeniami współczesnego reportera a opisami świata sprzed 2500 lat. Kapuściński odnajduje w Herodocie swojego duchowego przewodnika po meandrach podróżowania i poznawania obcych kultur.