Cechy literatury średniowiecznej

Literatura średniowiecza cechy obejmowały religijność, dydaktyzm i uniwersalizm.

Definition: Literatura parenetyczna to literatura wskazująca wzorce osobowe i pouczająca.

Example: Najważniejsze utwory średniowiecza były zazwyczaj anonimowe i pisane po łacinie.

Highlight: Literatura średniowiecza w Polsce rozwijała się zgodnie z europejskimi wzorcami.

Ramy czasowe i kluczowe pojęcia średniowiecza

Średniowiecze, zwane też wiekami średnimi, to epoka trwająca w Europie od V do XV wieku, a w Polsce od X do XV wieku. Jej początek wyznacza upadek cesarstwa zachodniorzymskiego w 476 roku, a koniec - zdobycie Konstantynopola przez Turków w 1453 roku.

Kluczowe pojęcia charakteryzujące tę epokę to:

1. Teocentryzm - Bóg jako najwyższa wartość i centrum wszechświata.

Definicja: Teocentryzm w średniowieczu oznaczał, że ludzie mieli skupiać się na życiu wiecznym i poszukiwaniu drogi do zbawienia.

2. Dualizm - podział świata na dwie przeciwstawne sfery: sacrum (sfera boska) i profanum (sfera ludzka).

3. Etos - ogół wartości i wzorców postępowania przyjętych przez grupę ludzi.

Przykład: Etos rycerski określał idealne cechy i zachowania rycerza.

4. Uniwersalizm - ujednolicenie kultury w Europie chrześcijańskiej.

Highlight: Uniwersalizm średniowieczny przejawiał się w jednolitym systemie szkolnictwa, używaniu łaciny jako języka uniwersalnego oraz podobnych wzorcach architektonicznych i religijnych w całej Europie.

5. Psychomachia - koncepcja walki między siłami dobra i zła o ludzką duszę.

6. Feudalizm - system społeczny oparty na hierarchii i podziale na stany.

Definicja: Feudalizm to system, w którym społeczeństwo było podzielone na stany różniące się przywilejami i obowiązkami, z duchownymi i rycerzami na szczycie hierarchii.