Romantyzm jako epoka literacka i artystyczna wprowadził rewolucyjne zmiany w postrzeganiu świata i człowieka. W Polsce początek romantyzmu datuje się na rok 1822, kiedy to Adam Mickiewicz wydał "Ballady i romanse". Epoka ta przyniosła nowe spojrzenie na rzeczywistość, gdzie uczucia, wyobraźnia i indywidualizm górują nad rozumem.
Bohater romantyczny to postać złożona i niejednoznaczna. Charakteryzuje się buntem przeciwko zastanej rzeczywistości, silnymi emocjami i często tragicznym losem. Najważniejsze cechy bohatera romantycznego to indywidualizm, melancholia, poczucie wyobcowania oraz gotowość do poświęcenia dla wyższych ideałów. Doskonałymi przykładami bohaterów romantycznych są Konrad z "Dziadów", Kordian czy Werter. W literaturze polskiej bohaterowie romantyczni często łączyli osobiste dramaty z walką o niepodległość ojczyzny.
Epoka romantyzmu przyniosła także nowe spojrzenie na kanon piękna. W przeciwieństwie do klasycznego kanonu piękna w antyku, który cenił harmonię i proporcje, romantycy dostrzegli piękno w tym, co niedoskonałe, tajemnicze i dzikie. Obraz kobiety w romantyzmie również uległ transformacji - idealna kobieta romantyczna to nie tylko istota piękna fizycznie, ale przede wszystkim uduchowiona, tajemnicza i często nieosiągalna. Ta zmiana w postrzeganiu piękna wpłynęła znacząco na późniejsze epoki, a jej echa możemy odnaleźć we współczesnym kanonie piękna, który wciąż ewoluuje i przełamuje klasyczne standardy.
