Romantyzm - charakterystyka epoki
Romantyzm powstał jako reakcja na racjonalizm oświecenia, promując wyższość uczuć nad rozumem. Nazwa epoki pochodzi od słowa „romantyczny", które pierwotnie opisywało malowniczość pejzażu w XVII-wiecznej Anglii.
Polski romantyzm uznawany jest za najbardziej oryginalny i dzielił się na trzy fazy: przełom romantyczny (1822-1830), poezję powstania listopadowego (1830-1831) oraz dojrzały romantyzm (1831-1863). Na rozwój epoki ogromny wpływ mieli niemieccy myśliciele jak Goethe i Schiller oraz ruch "burzy i naporu".
Styl romantyczny charakteryzuje się barwnymi, dynamicznymi opisami, potocznym językiem oraz uczuciowością. Przyroda odgrywa ważną rolę, odzwierciedlając emocje bohaterów. W utworach dominuje atmosfera niepokoju, grozy i tajemnicy, często z motywami nocy i księżyca.
Warto zapamiętać! Romantyzm to nie tylko epoka literacka, ale całościowa zmiana w postrzeganiu świata. Romantycy wierzyli w poznanie przez uczucia, intuicję i mistyczne doświadczenia, całkowicie odrzucając oświeceniowy rozum jako główne narzędzie poznania.