Twórczość i cechy poezji skamandrytów
Działalność literacka grupy nie ograniczała się tylko do poezji - skamandrytów można było poznać również dzięki czasopismu "Pro Arte et Studio", które wspólnie wydawali. Ich twórczość wyróżniała się na tle epoki kilkoma charakterystycznymi cechami.
Skamandryci chętnie nawiązywali do tradycji i dorobku kulturowego poprzednich epok, jednocześnie łącząc poezję z aktualnymi tematami życia politycznego. Uważali się za "poetów z tłumu" - twórców, którzy są częścią społeczeństwa, a nie stoją ponad nim.
W ich utworach dominował język prosty i potoczny, pełen kolokwializmów, humoru i ironii. Celowo unikali patosu i nadmiernej wzniosłości, preferując naturalność i autentyczność wypowiedzi. Charakterystyczny był dla nich witalizm - zachwyt nad życiem we wszystkich jego przejawach oraz biologizm połączony z apoteozą codzienności.
Ciekawostka! Choć skamandryci nie stworzyli formalnego manifestu grupy, to ich styl i podejście do poezji miały ogromny wpływ na rozwój polskiej literatury XX wieku.